Gisteren was het zondag. Omdat dat tenslotte een rustdag is en we wel goed gewandeld hadden besloten we onszelf te trakteren op een ijsje. Terwijl we daarvan aan het genieten waren merkte ik een bordje op. "Be carefull to the fox" was het. Terwijl ik wat aan het lachen was met de toch ietwat verkeerde vertaling, sprak een Amerikaan ons aan. Hij wist ons te vertellen dat we wel moesten opletten, want de vos was vorig jaar met zijn rugzak gaan lopen. Tegen de tijd dat hij hem terug had was al zijn eten verdwenen.
Onze binnentent is krap genoeg zoals hij is, dus we besloten om onze zakken toch in de voortent te laten liggen, maar het verse eten (brood, worst,...) in een drybag te doen en vast te binden aan de tent. Het wordt donker, iedereen gaat slapen. Plots worden we alle vier gewekt door het schudden van onze tent. "De vos!" Riep Jonathan. In luttele seconden was de tent open en stond er een zaklamp aan. En daar stond hij, de snoodaard, met zijn tanden in de zak, nog steeds aan het trekken. Jonathan kom hem gelukkig snel genoeg afschrikken. We waren gelukkig niets verloren.
We besluiten om de drybag binnen te leggen, sluiten alles weer en kruipen weer in onze slaapzak. Een tiental minuten later horen we een luide "fuck". De Amerikaan die ons gewaarschuwd had zo bleek later. De vos had gewoon een gat gebeten door de binnentent en was er met zijn eten vandoor.
Al snel keerde de rust terug op de camping. De vos had zijn eten, of zo dacht ik. Niet zo veel later horen we een schreeuw die door merg en been ging. De vos had een volgend slachtoffer gevonden. Een vrouw die zeer verbaasd was zo bleek. Het leek of ze vermoord werd in plaats van beroofd van haar eten.
De volgende ochtend bleek de schade redelijk mee te vallen. De drybag van Roeland zat vol met gaten, maar dat kan geplakt worden. Een pak melkpoeder was ook opengebeten, dat was net iets minder gemakkelijk om op te lossen.
Maar goed, dat weten we dan ook weer voor de volgende. Vossen zijn niet om mee te lachen. Maar we hebben er toch eentje van wel heel dicht bij gezien.
Maar goed, dat weten we dan ook weer voor de volgende. Vossen zijn niet om mee te lachen. Maar we hebben er toch eentje van wel heel dicht bij gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten