Maar zeg, de GR, dat is toch een wandelroute? Inderdaad, we doen deze zomer eens iets anders dan de vorige jaren, gewoon, omdat het kan. En waarom de GR- 20? Omdat die heel mooi is, en omdat wij een beetje gek zijn.
Omdat we nog niet veel ervaring hebben met wandelen, en vooral omdat het vakantie was, zijn Roeland en ik(Simon) al eens ons materiaal gaan testen in de ardennen. Dus hebben we onze zak gepakt en zijn we op de trein gesprongen naar Florenville, waar we de GR-16 zijn gaan opzoeken.
Na een goeie 4 uur op de trein kwamen we tegen half 5 's avonds aan in Florenville, waar we onmiddellijk herinneringen begonnen op te halen omdat we hier twee jaar geleden ook gepasseerd waren op onze tocht naar Zuid-Frankrijk. Het werd al snel donker, dus na enkele uren moesten we onze tent al opzetten voor de nacht. En een lekkere frisse nacht was dat.
Na zo goed mogelijk het ijs van onze tent gehaald te hebben vertrokken we weer op pad. We waren echter nog niet goed en wel vertrokken toen we verwelkomd werden door het vrolijke getjilp van een hele groep goudvinken, welke in Vlaanderen op de rode lijst staan en dus best zeldzaam zijn. Na dit vrolijk intermezzo vertrokken we weer richting de Semois. De GR-16 volgt deze namelijk van de bron tot de monding. En dat de rivier zeker niet rechtdoor loopt kun je hier goed zien.
Na zo'n 7u en een goeie 25 km kwamen we in de buurt van Herbeumont waar we onze tent opgezet hebben op een mooi plaatsje in het bos. Op het pad eigenlijk, maar we waren de hele dag nog geen wandelaars tegengekomen, dus de kans dat er 's nachts een zou passeren was niet erg waarschijnlijk.
Na een stevige maaltijd waren we weer op weg, en al snel werden we getrakteerd op een mooi uitzicht op de Semois.
De volgende ochtend werden we al vroeg gewekt door de regen die vrolijk op ons tentje klaterde. Gelukkig hadden we ons hierop voorbereid, en na een goed ontbijt en wat teamwork zat al het gerief veilig en droog in onze rugzakken en waren we klaar om het laatste stuk te wandelen tot in Bouillon, vanwaar we de terugweg naar huis zouden aanvangen. Onze laatste etappe liep redelijk dicht tegen de rivier, en de regen maakte het er niet veel beter op. dus af en toe moesten we van het pad afwijken om een weg te zoeken door de moerassige bosgrond waar we niet tot onze knieën in het water stonden. Lang leve waterdichte wandelschoenen! Maar goed, na een zes tal uren door de modder te ploeteren kwamen we dan toch aan in Bouillon, waar we onszelf trakteerden op een warme pizza.
Eindscore: zo'n 75 km. Ik denk wel dat we kunnen zeggen dat we ons materiaal eens hebben getest. En wat hebben we geleerd? Dat ik de volgende keer toch niet met een zomerslaapzak ga als ze vriestemperaturen voorspellen.
Het was zeker de moeite, een zeer mooie wandeling door de rustige bossen en langs de rivier. De rest van de foto's vindt je hier. Ik heb al serieus veel zin in deze zomer, dat staat vast.
