We hadden onze tocht "de drielandenpuntentocht" gedoopt, omdat we als doel hadden om alle drielandenpunten die België rijk is te bezoeken(Be-Fr-Lu, Be-Lu-Du, Be-Du-Nl).
Onze route zag er als volgt uit:
Vol goede moed verzamelden we zondagochtend 24 juli bij Roeland. En na een laatste check of onze bagage goed vast zat, en een laatste kus en knuffel van de mama en de papa waren we vertrokken!
En daar gingen we, vol energie en hoop, maar toch ook een bang voor wat we de komende acht dagen allemaal gingen beleven.
Rond 12u kwamen we aan een veerpont waar we iets aten terwijl we wachtten tot we konden oversteken. Die dag reden we 114 km, tot in Deux-Acren, net over de taalgrens. Daar aangekomen mochten we onze tent opzetten in een weide van een Waalse boer.
Dag2: We zetten er flink de beentjes in, want we waren aangekomen in de mooie Vlaamse Ardennen, en wat een verschil met de vorige dag! Het was niet gemakkelijk, maar na een lange dag fietsen hadden we toch 130 km op onze teller staan! Volledig uitgeput hebben we ons dan naast een visvijver neergeploft in Moustier-en-Fange(Fr). Dan onze tent op gezet, eten opgewarmd en snel in onze slaapzak gekropen.
Dag 3 begonnen met onze tent af te drogen, want als we een natte tent gaan opbergen gaat hij niet erg lang meegaan, en we hadden nog een eind te gaan. Na een stevig ontbijt zijn we dan vertrokken richting Gedinne, waar we Karel gingen afhalen aan het station. Na 70 km en ergens halverwege de middag kwamen we hem dan tegen. Na een hartelijke ontmoeting besloten we om terug te vertrekken, en we reden nog 50 km tot in Bièvre, waar we mochten kamperen.
Dag 4 begon net zoals dag 3: de tenten afdrogen. Na een kort maar stevig ontbijt waren we weer met hernieuwde moed onderweg, want op ons programma vandaag stond het eerste drielandenpunt!
Na wat zoeken vonden we dan toch ons eerste drielandenpunt, en we leerden een belangrijke les: plan nooit een fietstocht met GoogleMaps, want dan rij je over autobanen...
Maar goed, na onze eerste mijlpaal bereikt te hebben gingen we weer op weg en reden we Luxemburg binnen. Na wat zoeken vonden we wat we nodig hadden: de oude spoorwegen die herasfalteerd waren zodat het een fantastisch fietspad was geworden. Na enkele kilometers begonnen we dan te zoeken naar een slaapplaats, we hadden ook al een kleine 110 km achter de rug. Toen we een grote boerderij zagen kwamen we op een geniaal idee, misschien konden we onze tent in een loods opzetten, zodat deze eindelijk eens kon drogen? Dus trokken we onze stoute schoenen aan en gingen we eens gaan aanbellen. Het Duits ging niet vlot, maar gelukkig mochten we het ook in het Engels uitleggen. En wat bleek, ze hadden een chalet/kamer waar we mochten slapen, en we konden onze tent laten drogen.
Dag 5, Luxemburg. Zonder twijfel de mooiste dag van de fietstocht. De hele dag tussen het groen rijden, over oude spoorwegen en langs rivieren. En, na 130 km, het tweede drielandenpunt in Ouren. Oeren, amper 3 straten groot, maar wel een mooi monument met een groot park, perfect dus om te kamperen. En, omdat het drielandenpunt in het water lag, moesten we dat toch eens gaan bezichtigen he.
(Het drielandenpunt & het monument)
Dag 6: de ongeluksdag. De dag begon met een zoektocht doorheen Ouren om het begin te vinden van onze volgende fietsroute. Karel had de vorige avond al besloten om vandaag een trein te zoeken om terug naar huis te keren, wegens last aan zijn knie. Maar, zolang we geen station tegenkwamen hadden we geen andere keus dan te blijven gaan. Dat ging, tot we in Waimes aankwamen, waar Roeland merkte dat een van zijn spaken gesprongen waren. Door de grote last op zijn achterwiel(dat daar niet voor gemaakt was) was er een spaak gesprongen, en was het gewicht dus niet goed meer verdeeld. Wij hadden ondertussen al enkele bordjes gezien die richting een station gingen. Dus we besloten om te splitsen: Roeland ging in het dorp een fietsenmaker zoeken en wij (Seppe en Simon) gingen met Karel naar het station. Roeland had geluk, er was geen enkele fietsenmaker in het dorp, maar hij vond wel iemand die bereid was om hem met de auto naar daar te brengen(zo kon hij ook nieuwe remblokken kopen voor mij, want de mijne waren op)
Karel had echter minder geluk, het station waar overal bordjes naartoe wezen was al enkele jaren gesloten. De vriendelijke man die Roeland uit de nood geholpen had kon hem ook helpen, het station was slechts 10 km verder, en bergafwaarts. Ondanks een platte band (In het station!) is Karel toch vlot thuis geraakt.
Wij reden ondertussen verder, want we hadden nog een laatste drielandenpunt te gaan! Ondank alles reden we die dag toch 120 tot in Vaals, waar het laatste drielandenpunt zich bevind. Dit is tevens ook het hoogste punt van Nederland, op zo' n 322,5m boven zeeniveau.
En dan was het simpel: terug naar huis gaan. De 7e dag reden we nog zo' n 145km tot in Herentals, het grootste stuk langs kanalen, met uiteraard veel tegenwind. 'S avonds vonden we dan een kampeerplaats naast het huis van een vriendelijke oude vrouw.
Dag 8: de laatste dag. We waren al vroeg uit de veren, want we hadden nog 135 km te gaan voor we thuis waren. Alles ging vlot tot het noodlot opnieuw toesloeg vlak na de middag. Roeland was zodanig gefascineerd door de route die we moesten volgen dat hij niet goed op de weg aan het letten was, en plots lagen fiets en fietser tegen de grond. Roeland kwam er van af met enkele schrammen, maar met zijn fiets was het minder goed gesteld. Zijn voorvork was volledig geplooid!. We hebben geprobeerd om zijn wiel terug te plooien, maar dat ging niet erg goed. Seppe en ik hebben dan maar zo veel mogelijk bagage overgenomen, en Roeland heeft de laatste 50 km met een scheve fiets gereden. Tegen de tijd dat we in Maldegem op de markt aankwamen zag het er zo uit:
Niet erg gezond dus.
Maar eind goed al goed, we zijn allemaal goed thuis geraakt, hebben veel gegeten, ons eens goed gewassen (en dat was nodig!) en zijn dan snel gaan slapen.
De rest van de foto's (al zijn er niet erg veel) kun je hier terugvinden.
Het was zeker en vast een geslaagd avontuur, net als de zomer van 2012. Nu nog zien wat 2013 zal brengen...
Simon
